Bana hep böyle gelir;

Kızlar ve oğlanlar, küçüklerken ama çok küçüklerken, eğlenecek olmanın heyecanı ile apartmanın arka avlusuna birlik ve beraberlik içinde koşarlar. Kimi zaman ellerinde bir top olur. Belki de yakar top oynayacaklardır. Beraber, sınırsız, sınırlamasız, ön yargısız. Derken, aniden, oğlan çocuklarından biri yerden bir böcek kapar. Tiksinmeden. Kızlardan birinin gömleğinin içine atar. Gereksiz, şensiz, tatsız, olmasa da olur bir şakadır. Ama sadece şakadır. Kız çocuğu ağlar. Tiksinerek ağlar. Abartılı, kindar, küskün, sanki sadece verilmesi gerektiği için verilen bir tepkidir. Ama sadece tepkidir. İkisi de birbirlerinin yaptıklarına "şaşırır"lar. Çanak çömlek patlar. Bütün eğlencenin heyecanı söner. Dağılırlar. Son kez ellerinde toplarla eğlenmeye koştukları o günden sonra bir daha sadece sevmek ve sevişmek konusunda ortak hareket edebilme zorunluluğu hissederler. Ama sadece hissederler.