Kıyamet

Ne felaket
Seviliyorsun
Ne felaket
Seviyorum

Tarumar.

Efendisiydim, hani?
Habire düşürüyorum kelimelerimi yerlere
Kaldırıp kirpiklerimi oynatamıyorum karanlığı yerinden
Gücüm darma duman
Sarsıldım, yorgun saçlarım dalgalanmaz rüzgarda

Ne felaket
Seviyorsun.

...Ve gidip yüreği dar birini seçiyorsun

Bu benim felaketim,
Yürüyorum yalnız.
Bu da senin felaketin,
Onunla yürüyorsun, ama yalnız!