Okul sıralarından beri bu hep böyle giderdi. Sınıfta kaldığı gibi, hayatta da kalanlardandı o! Ona takan hocaları, başarısız geçen sınavları, bilmediği sorular sorulan sözlüleri vardı. Ama o sınıfta kalmalara hiç aldırmamış biri olarak, hayatındaki bütünlemelere de çalışmazdı.
Bir tane sigaraya ihtiyacı vardı. Tek nefeslik bile olsa yeter diye düşündü. Kalabalığın içinde yalpalayarak yürüdükten sonra, bir duvarın dibine çömeldi.
Bir tane sigara...
Ne evde ona sabah-akşam beddua eden karısını ne de okula gidemeyen çocuklarını düşünüyordu. 9 numaralı Kaşıkara nasıl olurda son anda geride kalırdı. Oysa o şimdiye kadar çok az yarışı kaybetmiş bir attı.
Ondan başka herkes sigara içiyordu.
Çömeldiği yerden kalktı. Bilet gişesinin önünde duran adama yaklaştı:
"Bir tane sigara verir misiniz?"
Adam onu tepeden tırnağa süzdükten sonra yüzüne tiksinerek baktı.
"Yok sigaram"
"Biraz önce paketi cebine koyarken gördüm."
"Yok kardeşim sigaram!" ve arkasını döndü.
Kaşıkara son umuduydu.
Kaptan Celil'e borcunu ödemesi için fazla vakti kalmamıştı.
Bir anda gözleri aydınlandı. Kararlı ve hızlı adımlarla ilerledi. Yere atılmış yarım izmariti aldı ve eliyle bükülen kısımlarını düzelttikten sonra ağzına götürüp yaktı.
Mutluydu.
No comments:
Post a Comment